Ήταν 25 Μαΐου 1997. Ημερομηνία που οι φίλοι του Παναιτωλικού, ιδίως οι παλαιότεροι και μεγαλύτεροι σε ηλικία δύσκολα θα λησμονήσουν.
Οι Αγρινιώτες αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική και μετά από χρόνια η ομάδα έδειχνε ικανή για να διεκδικήσει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία.
Ο Παναιτωλικός διέθετε ένα ποιοτικότατο ρόστερ και έπαιζε πιθανότατα το καλύτερο ποδόσφαιρο σε ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, στο οποίο συμμετείχαν ομάδες-μεγαθήρια από άποψη δυναμικής και ονόματος. Άρης, ΑΕΛ, ΠΑΣ Γιάννινα, Πανιώνιος, Εθνικός και πολλές ακόμα…
Την προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος περίπου 4.000 φίλοι του Παναιτωλικού ταξιδεύουν στο Άργος, όπου η ομάδα του Αγρινίου θα αγωνιζόταν με τον τοπικό Παναργειακό.
Χαρακτηριστικό είναι ότι λίγο πριν την λήξη του αγώνα, τα μεγάφωνα του γηπέδου καλούσαν τους οπαδούς του Παναργειακού να παραμείνουν στις θέσεις τους για να φύγουν πρώτα οι φιλοξενούμενοι οπαδοί!
Στη ζεύξη Ρίου Αντιρρίου τα… φέρι μποτ γέμισαν από Αγρινιώτες εκείνη την Κυριακή, ταξιδεύοντας στην Αργολίδα με την ελπίδα ότι ο Παναιτωλικός θα πετύχαινε τη νίκη ενός πολυπόθητου προβιβασμού, τον οποίο διεκδικούσε με τον Εθνικό, όντας ένα βαθμό μπροστά από τους Πειραιώτες.
Το παιχνίδι μνημονευόταν για σειρά ετών ως η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία του Παναιτωλικού να επιστρέψει στα «σαλόνια». Κάτι που έγινε στην εποχή Κωστούλα, όπου πλέον έχει εδραιωθεί στην Super League για δεκατρία συναπτά χρόνια.
Πολλές «ταμπέλες» μπήκαν δίπλα στο συγκεκριμένο ματς. Χαρακτηρίστηκε «προδοσία» και «καταραμένο». Ένα μόνο ήταν το σίγουρο. Για χρόνια αποτέλεσε την μεγαλύτερη πίκρα των φίλων της ομάδας. Οι προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί από την διοίκηση Χαρδαλιά, διαψεύστηκαν.
Το πάθος των παικτών του Παναργειακού ξεχείλιζε και το 2-0 ήρθε μάλλον εύκολα επί του Παναιτωλικού του Νίκου Αναστόπουλου.
Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν για το τι πραγματικά συνέβη. Και πιθανότατα κανείς δεν θα μάθει ποτέ λεπτομερώς. Μεταξύ άλλων λέγεται λοιπόν ότι παρότι αδιάφορος, ο Παναργειακός τα έδωσε όλα στο εν λόγω ματς έχοντας πριμοδοτηθεί από τον άμεσα ενδιαφερόμενο Εθνικό…
Σε κάθε περίπτωση, για τον Παναιτωλικό το συγκεκριμένο παιχνίδι έγινε «κηλίδα» για δέκα και πλέον χρόνια. Η λύτρωση άργησε αλλά εν τέλει ήρθε. Και το περίφημο Άργος απομένει ως κακή ανάμνηση…
Η μεγαλυτερη απογοήτευση που μπορεί να νοιώσει οπαδός κι ελπίζω να μην την ξαναζήσω.Η χειρότερη μου ημέρα με την ομάδα μαζί με την ισοπαλία στην Πάτρα με τον Αγ. Νικολαο που μας έριξε στην Γ Εθνική (βέβαια εκεί δεν υπήρχε πανηγύρι και ειμασταν οι 100 γνήσιοι)αλλά το παραβλέπω
Βέβαια η επιμονή και στήριξη στην ιδέα ανταμείφτηκε όμως με Ν. Σμύρνη και Βόλο κι ελπίζω σε μια κατάκτηση κύπελλο που θα σβήσει μια για πάντα τον εφιάλτη του Άργους
Παναιτωλικός στα εύκολα ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΑΡΑ στα δύσκολα
Τότε τουλάχιστον έπαιζε κ μπάλα η ομάδα
Χειρότερη απογοήτευση είναι όταν είσαι Α και παίζεις ταμπούρι και οι πιο πολλοί φίλαθλοι της ομάδας να μην τους πειράζει καν. Να είναι απλά βολεμένοι με την Α εθνικη. Και ποδοσφαιρικά να είσαι για Β. Αυτή είναι για μένα η πραγματική απογοήτευση… Να μην αξίζεις ΔΥΣΤΥΧΩΣ την Α
Φίλε Θάνο ,κανείς δεν είναι απλά βολεμένος με την Α.Γνωρίζοντας τα οικονομικά (και όχι μόνο) δεδομένα της ομάδας ,είναι ευτύχημα που κάθε χρόνο την καμαρώνουμε στην Α εθνική.Ας παρακολουθήσουμε ομάδες όπως πας ,παναχαική ,αππόλων σμύρνης .Προσωπικά είμαι ευγνώμων για τον Κύριο Κωστούλα ,και μακάρι να βρεθεί κάποιος άξιος ,για να συνεχίσει να επιβιώνει η ομάδα.Κύπελα ,Ευρώπες είναι για τους υπερβολικά αισιόδοξους (με μένα μέσα) και λογικό βέβαια.
Θανο γινε Μπαρτσελονα, μην κολλας.
Σε αυτο το βουρκο που ονομαζεται Α εθνικη που εξυπηρετει τα συμφεροντα του ΠΟΚ και πληρωνουμε εσυ και εγω τις αναγκες των μεγαλων και τα γηπεδα που φτιαχνουν ειναι θαυμα που ασχολειται ενας λογικος ανθρωπος σαν το Κωστουλα και πληρωνει και επενδυει συνεχεια.
Αυτος ο βουρκος δινει αδειοδοτησεις σε ΠΑΟ (για μια 10ετια ηταν χρεωμενος και κανενας δεν το εριξε κατηγορια) την ΑΕΚ, τον ΟΦΗ, τον ΑΡΗ , ο Μπεος να εχει ομαδα στην Α εθνικη και να ειναι προεδρος ενω εχει καταδικαστει πολλακις, και και και υπαρχει τοση βρωμια που πραγματικα δεν ειναι να ασχολεισαι με το ελληνικο ποδοσφαιρο σημερα.
Ολόσωστος φίλος john
Θάνο φαντάζομαι το έζησες αυτο που περιγράφεις και δεν μιλάς βάση φημών?γιατί τα λεγομενα σου κανουν το ηλιοβασίλεμα στην Σαντορίνη να μοιάζει πολύ μπαναλ!
Παναιτωλικός στα εύκολα ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΑΡΑ στα δύσκολα
Φίλε Κώστα για τον Κωστούλα είμαι ευγνώμων και η ομάδα είναι υπόδειγμα σε όλους τους τομείς εκτός της ποδοσφαιρικής νοοτροπιας. Απλά θέλω να προσπαθούν να παίζουν μπάλα να τιμανε την φανέλα τον εαυτο τους και το ποδόσφαιρο.
Gialloblue σέβομαι το συναίσθημα σου και κατέθεσα το δικό μου.
Τώρα τι εχω κανει και ατάκες τύπου Μπαρτσελονα κλπ δεν μπαίνω στον κόπο να ασχοληθώ ή να αποδείξω τα αυτονόητα ας τα λένε τα παιδάκια ή όποιος θελει
Τέλεια και παύλα
Από τότε και μετά δεν σήκωσε ξανά κεφάλι ο Παναργειακός!
Το πριμ του Εθνικού τότε δεν πήγε μόνο σε παίχτες του Παναργειακού… Εκείνη η άνοδος χάθηκε στην εντός έδρας ισοπαλία με το Ρέθυμνο (ΕΑΡ).