Στο ραντεβού με την ιστορία, ιστορία θα γράψουν οι παρόντες

Σε λίγες ώρες ο Παναιτωλικός έχει το πρώτο από τα δύο ραντεβού που μπορούν να αλλάξουν την ιστορία του, στα πρόθυρα των 98 του χρόνων.

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Σε λίγες ώρες από τώρα ο Παναιτωλικός για πρώτη φορά θα αγωνιστεί σε ημιτελικά Κυπέλλου. Για πρώτη φορά, όπως ήδη σημειώθηκε απέχει τρία παιχνίδια από μία διάκριση, από ένα ποδοσφαιρικό θαύμα.

Η συγκυρία αυτή από μόνη της αναγκάζει και οδηγεί σε προκαταβολική τοποθέτηση. Όχι άδικα. Εξηγούμαι.

Ναι, ήδη η πορεία στον θεσμό φέτος κρίνεται επιτυχημένη. Όσο φτάνεις πιο κοντά στον στόχο ωστόσο σκέφτεσαι και το… ιδανικό. Ο Παναιτωλικός είναι το απόλυτο αουτσάιντερ, ως τέτοιο οφείλει να λειτουργήσει και να διεκδικήσει μαχητικά ότι πιθανότητες έχει. Σε πρώτη φάση για ένα καλό αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι των ημιτελικών στο Αγρίνιο.

Την στιγμή που στον Άρη έχουν «κυκλώσει» την σειρά με τον Παναιτωλικό ως τον απόλυτο στόχο, οι Αγρινιώτες έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους και το ματς με τον Αστέρα που ακολουθεί. Λογικό. Κέρδισε όμως το σύνολο του Πετράκη με την παλικαρίσια και ψυχωμένη εμφάνισή του επί του Ατρομήτου το δικαίωμα να δει με αξιώσεις το σημερινό παιχνίδι.

Προσωπικά, αν δω την ίδια μαχητικότητα και το ίδιο πνεύμα με τον περασμένο αγώνα θα είμαι ικανοποιημένος. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Η πίεση και το άγχος εξάλλου δεν είναι στις πλάτες του Παναιτωλικού. Όχι εν προκειμένω.

Στο σημείο αυτό, οφείλω να πω ένα μεγάλο «μπράβο» σε όλα εκείνα τα παιδιά που τις τελευταίες ώρες σπεύδουν στο Αγρίνιο. Ορισμένα είχα την ευκαιρία να τα δω από κοντά χθες. Από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα, μέχρι και… Αγγλία έρχονται. Από κοντά ή μακριά. Γυρνούν με ότι μέσο έχουν για να δουν την ομάδα στην ιστορική αυτή στιγμή. «Αρρωστάκια».

Όχι για να δώσουν διαπιστευτήρια για το πόσο Παναιτωλικοί είναι, όχι. Σε καμία περίπτωση. Μα για να δείξουν στο Αγρίνιο του… καφενείου το τι πραγματικά θα έπρεπε να σημαίνει-σηματοδοτεί ο Τίτορμος για την πόλη.

Χαλάλι σας μάγκες.

Το απόγευμα της Τρίτης όσοι αισθανόμαστε την ανάγκη να γίνουμε για πολλοστή φορά ο 12ος παίκτης, φοράμε όλοι τα κασκόλ μας. Παίρνουμε ξανά τον δρόμο για την Προυσιωτίσσης και επιστρέφουμε επιτέλους στην εξέδρα μετά από δύο μήνες άδικης απαγόρευσης.

Το γήπεδο θα έχει παλμό άλλων ετών και ετοιμάζονται ωραία πράγματα. Ενισχύουμε την ομάδα με την φωνή μας, χειροκροτούμε και σπρώχνουμε στο καλύτερο δυνατό, διαφυλάσσοντας παράλληλα το σπίτι μας. Καπνογόνα και κροτίδες την στιγμή που θα ανάψουν μας οδηγούν σε κλείσιμο γηπέδου. Προσοχή.

Στο ραντεβού με την ιστορία την «πένα» θα κρατάνε οι παρόντες. Παίκτες και κόσμος. Κι αυτοί θα γράψουν στο «χαρτί». Μαζί.

Παναιτωλικός κι όπου μας βγάλει!

Υ.Γ.1: Ο Γιάννης Πετράκης στο γραφείο του έχει την φωτογραφία από το μπαράζ της Νέας Σμύρνης. Αν κάποιος παίκτης, μέλος του επιτελείου ή της διοίκησης διαβάζει το άρθρο αυτό, ας μεριμνήσει να δείξει στους έντεκα που θα βγουν στο γήπεδο αυτά που η «παγωμένη» εικόνα δεν «αποτυπώνει».

Υ.Γ.2: Ενίοτε η μουσική λέει πολύ καλύτερα όσα ένας άνθρωπος δυσκολεύεται να πει ή γράψει.