Την 1η Ιουλίου θα ξεκινήσει επίσημα η σεζόν 2025/26 και ενόψει της νέας περιόδου ας ανοίξουμε τον «φάκελο» των χρημάτων που καλείται/πρέπει να δαπανήσει κάθε ομάδα της Super League ώστε να «τρέξει» εύρυθμα και σωστά.
Πλησιάζουμε στο φινάλε του μήνα οπότε αμέσως μετά θα ανοίξει επίσημα η αυλαία της επόμενης αγωνιστικής περιόδου, αφού κάθε σεζόν διαρκεί ημερολογιακά από την 1η Ιουλίου Ιουνίου μέχρι τις 30 Ιουνίου του επόμενου έτους.
Βέβαια όλες οι ομάδες κινούνται ήδη σε ρυθμούς 2025/26 και επ’ ευκαιρία αυτού αξίζει να ανοίξουμε το κεφάλαιο «έξοδα που δεν… φαίνονται». Τι εννοούμε λοιπόν.
Κάθε club που θέλει να είναι σωστό και να λειτουργεί όπως πρέπει καλείται να καλύψει ανάγκες που ναι μεν ορισμένες φορές θεωρούνται ήσσονος σημασίας ωστόσο είναι πάρα πολύ σημαντικές και καταναλώνουν μεγάλους, τηρουμένων των αναλογιών, πόρους του.
Από τη «συζήτηση» που θα επιδιώξουμε να κάνουμε θα εξαιρεθούν και εύλογα οι «μεγάλοι» του εγχώριου football, αφού στην προκειμένη περίπτωση τα μεγέθη είναι – γίνεται εύκολα κατανοητό το γιατί- διαφορετικά σε σύγκρινε με το ότι ισχύει για τις υπόλοιπες ΠΑΕ της Super League. Σε όλους τους τομείς.
Οι υπόλοιποι εννέα της κατηγορίας έχουν πάνω-κάτω αντίστοιχα «κλειδωμένα» έσοδα, με σχετικά μικρές διαφοροποιήσεις και τα οποία υπολογίζονται σε περίπου 3,6 εκατομμύρια ευρώ και αντιστοιχούν στο τηλεοπτικό τους συμβόλαιο που την επόμενη σεζόν θα είναι ελαφρώς αυξημένο, τα χρήματα που λαμβάνουν – τουλάχιστον πέρσι και φέτος – από το στοίχημα και την κεντρική χορηγία της λίγκας. Για κάποιες μπορεί να είναι 3,4, για άλλες 3,9, όμως στα συγκεκριμένα ποσά «παίζουν».
Στο μυαλό πολύ κόσμου και μάλλον φυσιολογικά αφού αυτό «καίει» είναι το αμιγώς ποδοσφαιρικό σκέλος και τα άτομα που το στελεχώνουν, ωστόσο ένας οργανισμός που θέλει να κυλά με βάση τους «κανόνες» του ποδοσφαίρου και να είναι σωστός στις υποχρεώσεις του δεν εξαντλείται/σταματά στους περίπου 40 ανθρώπους που βρίσκονται εντός των αποδυτηρίων (σ.σ. παίκτες, προπονητές κτλ).
Ετσι ακόμη και στους λεγόμενους «μικρομεσαίους» της SL1 υπάρχουν επιπλέον έξοδα που μόνο αμελητέα δεν είναι.
Επειδή κάθε περίπτωση είναι εντελώς διαφορετική και προκύπτουν άλλες «ανάγκες», ενώ την ίδια στιγμή τα clubs δεν «τρέχουν» το ίδιο, είναι αδύνατο να υπολογιστούν τα χρήματα που απαιτούνται ώστε να καλυφθούν όλα τα μη-ποδοσφαιρικού τμήματος έξοδα.
Oμως ο «κανόνας» είναι πως εάν πας… by the book για κάθε πλην «Big-5» ομάδα απαιτούνται για τέτοια ζητήματα περισσότερα από 2 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή πάνω από τα μισά εγγυημένα μίνιμουμ έσοδα που αντιστοιχούν σε κάθε ΠΑΕ.
Το σχετικό νούμερο μπορεί να ακούγεται μεγάλο, όμως αν τα δούμε στο μέτρο του δυνατού πιο αναλυτικά – δεν μπορούν να αποτυπωθούν στο έπακρο – και με ορισμένα χειροπιαστά παραδείγματα, τότε θα προκύψει μία Α «εικόνα».
Οπως για παράδειγμα τι ισχύει με τις προετοιμασίες, αφού σε περίπτωση που για κάποια ομάδα «προκριθεί» η λύση του εξωτερικού αυτόματα το σχετικό κόστος θα είναι τουλάχιστον 140 με 150 χιλιάδες ευρώ, ενώ για το εσωτερικό μειώνεται μεν αισθητά αλλά παραμένει ένα «τσικ» υψηλό (σ.σ. εντός της Ελλάδος δεν απαιτούνται αεροπορικά εισιτήρια που εκτοξεύουν το κόστος).
Την ίδια στιγμή κάθε σύλλογος θα δώσει μίνιμουμ 16 εκτός έδρας παιχνίδια, άρα μιλάμε για ισάριθμες αποστολές που πρέπει να υλοποιηθούν και ορισμένες μάλιστα δεν αναλώνονται – ελέω χιλιομετρικών αποστάσεων – σε μόνο μία διανυκτέρευση. Αλλά ακόμη και για την πιο απλή που έγκεινται με οδική μετάβαση σε κάποια πόλη, μία νύχτα παραμονής και επιστροφή την επομένη στη βάση της εκάστοτε ομάδας, το σχετικό αντίτιμο είναι περίπου 4.000 ευρώ.
Αν γίνουν οι σχετικοί πολλαπλασιασμοί, προσθέσουμε πως οι σχετικές αναμετρήσεις ενδέχεται να αυξηθούν (π.χ. στο Κύπελλο αλλά και για το πρωτάθλημα αφού το νούμερο 16 αφορά ενδεχόμενη παρουσία της Χ ομάδας στα Play Off 1-4 ή 5-8 όπου θα έχει τρία εκτός έδρας ματς, αντίθετα στα Play Out 9-14 είναι πέντε) και συνάμα υπολογίσουμε πως οι περισσότερες ομάδες αποσύρονται σε ξενοδοχείο και στα παιχνίδια τους ως γηπεδούχες, αυτόματα το σχετικό κονδύλι ξεπερνά τα 100.000 ευρώ.
Συν τοις άλλοις κάθε ομάδα επωμίζεται ως «οικοδέσποινα» τα έξοδα διαιτησίας, που για όλο το τιμ (σ.σ. ρέφερι, βοηθοί, τέταρτος, VAR, AVAR) υπολογίζεται σε 6.500 ευρώ μεικτά ανά ματς. Εκ νέου αν το κάνουμε Χ16 που είναι το μίνιμουμ των αγώνων που θα δώσει στο «σπίτι» της τότε το αντίστοιχο ποσό φτάνει στις 104.000 ευρώ το οποίο είναι και το ελάχιστο, αφού και οι αγώνες της ενδέχεται να είναι περισσότεροι και συνάμα από την επόμενη περίοδο θα υπάρχει η έξτρα επιβάρυνση με την ύπαρξη του ημιαυτόματου οφ σάιντ.
Εδώ αξίζει να ανοίξουμε μία σημαντική παρένθεση. Σίγουρα τα έσοδα κάθε ΠΑΕ δεν εξαντλούνται στα «εξασφαλισμένα», αφού όλες έχουν περαιτέρω που έγκεινται σε αποκλειστικές δικές τους χορηγίες/διαφημίσεις (π.χ. σε φανέλα ή γήπεδο), πιθανές πωλήσεις παικτών αλλά και τα εισιτήρια.
Ωστόσο και εκεί τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται και ξέχωρα από τον παράγοντα εφορία που υπάρχει για κάθε εμπορική συναλλαγή, στα εισιτήρια υπολογίζεται πως καταλήγει στο ταμείο του σωματείου περίπου το 55% του αντιτίμου που καταβάλει ο εκάστοτε οπαδός. Δηλαδή από τα ενδεχόμενα 10 ευρώ μόλις τα 5,5, αφού τα υπόλοιπα «σπάνε» σε εφορία, ερασιτέχνη, υπηρεσίες ασφάλειας και άλλους τομείς.
Με γνώμονα τα παραπάνω έχουμε φτάσει σε ένα ποσό που υπολογίζεται στα 300.000 με 350.000 ευρώ, αλλά υπάρχει και (μεγάλη) συνέχεια.
Κάθε πλην «Big-5» ομάδα έχει συνήθως από 2 ως 4 στελέχη (π.χ. CEO, τεχνικό διευθυντή κτλ) και έναν αριθμό εργαζομένων στα γραφεία και άλλους τομείς της (π.χ. υπεύθυνος ασφαλείας κτλ) που είναι πάνω-κάτω και αθροιστικά 10. Αρα και οι δικές τους αμοιβές – μεικτές – προσμετρόνται εκτός εκείνων του ποδοσφαιρικού τμήματος. Οπου από το συμβόλαιο κάθε παίκτη προκύπτει ένα ποσοστό που πάει στην ΕΠΟ, περίπου το 11% του μισθού του αντιστοιχεί σε εισφορές στα δημόσια ταμεία, ενώ η εφορία κατά μέσο όρο, ανέρχεται στο 20% με 22% (σ.σ. εξαρτάται από το αν «σπάει» σε δόσεις ή μηνιαία, προκύπτουν και αυξομειώσεις ανάλογα το ύψος των «καθαρών» αποδοχών του, πάμε με έναν βασικό «μπούσουλα»).
Ετσι σε ελεύθερη «μετάφραση» εάν ένας ποδοσφαιριστής λαμβάνει από κάποια ΠΑΕ 100.000 ευρώ «καθαρά» κοστίζει σε εκείνη τουλάχιστον 130.000 ευρώ, άρα τα επιπλέον είναι εκτός του ποσού που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Συν τοις άλλοις οι περισσότερες ΠΑΕ διατηρούν και τμήματα υποδομής, που πρέπει να στελεχωθούν με προπονητές, ιατρικό προσωπικό και κάποιον επικεφαλής. Αυτό το νούμερο σε επίπεδο συμβαλλόμενων ατόμων «φλερτάρει» με το διψήφιο, ενώ αρκετές έχουν περισσότερες από τις τρεις «μικρές» ηλικιακές ομάδες που συμμετέχουν στα αντίστοιχα πρωταθλήματα της SL (Under 19, 17 & 15). Ετσι στα κόστη που συζητάμε πρέπει να προστεθεί και εκείνο για την κάλυψη των ταξιδιών που κάνουν οι Under. Αυτόματα το ποσό που διαπραγματευόμαστε θα επιβαρυνθεί με επιπλέον ταξίδια και εργαζόμενους.
Στην τελευταία κατηγορία δε θα πρέπει να προστεθούν και όσοι έχουν επιφορτιστεί τη συντήρηση και τη φύλαξη των αθλητικών εγκαταστάσεων που έχουν τα clubs, όπου εάν τα γήπεδά τους και τα προπονητικά τους κέντρα είναι ιδιόκτητα αυτόματα επωμίζονται στο έπακρο το κόστος της λειτουργίας τους (σ.σ. σε ορισμένες περιπτώσεις δε προχώρησαν οι ίδιοι οι χρηματοδότες τους στην ολική ή έστω μερική κατασκευή τους). Ετσι ξέχωρα από τους υπαλλήλους που απασχολούνται στους συγκεκριμένους τομείς χρειάζονται και χρήματα για τα υλικά που χρησιμοποιούνται.
Αν τώρα αυτά ανήκουν σε Δήμο, ΓΓΑ ή κάποιον άλλον φορέα αυτόματα καταβάλλεται «ενοίκιο» και η εκάστοτε ομάδα αναλαμβάνει ολόκληρο ή μεγάλο μέρος από το κόστος της χρήσης του (σ.σ. είναι αναλόγως τη συμφωνία που έχει συναφθεί, συνήθως πάντως έγκεινται στην αποκλειστικότητα από μέρους των συλλόγων που έχουν και την ευθύνη για τα όποια έξοδα προκύψουν).
Επιπλέον σε αυτή την κατηγορία, των εξόδων δηλαδή που δεν «φαίνονται» αλλά επιβαρύνουν κάθε ομάδα, θα πρέπει να προστεθούν και τα ενοίκια για την στέγαση των ποδοσφαιριστών που μπορεί να φαίνεται (πολύ) λεπτομέρεια, αλλά σκεφτείτε τι ισχύει στις λεγόμενες επαρχιακές.
Αρκετά πάνω από τους μισούς παίκτες τους και όχι μόνο δεν κατάγονται και εύλογα από την περιοχή που εδρεύουν, άρα προκύπτει και αυτή τη ανάγκη που με πρόχειρους υπολογισμούς δύναται να ξεπεράσει τα 60.000 ευρώ ανά περίοδο.
Ετσι σε επίπεδο που μία πλην «Big-5» ΠΑΕ θέλει να είναι «εντάξει» και «σωστή» στις υποχρεώσεις της αλλά και να κάνει ουσιαστική δουλειά, θα πρέπει να έχει κατά νου πως την 1η Ιουλίου καλείται να υπολογίσει στον προϋπολογισμό της επόμενης περιόδου ως λειτουργικά έξοδα τα εξής:
1) Εξοδα προετοιμασίας.
2) Εξοδα αποστολών.
3) Εξοδα διαιτησίας.
4) Εφορία, ποσοστό στην Ομοσπονδία και εισφορές που απορρέουν από συμβόλαια παικτών.
5) Διατήρηση/συντήρηση τμημάτων υποδομής.
6) Τουλάχιστον 20 εργαζόμενοι πλην όσων απασχολούνται στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
7) Εξοδα φύλαξης και συντήρησης των αθλητικών εγκαταστάσεων που έχει ή χρησιμοποιεί.
Τα παραπάνω λοιπόν υπολογίζονται με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς σε 2 ή και περισσότερα εκατομμύρια ευρώ για κάθε σεζόν και μάλιστα η σχετική προσέγγιση έγινε με ιδιαίτερα «σφιχτή» πολιτική. Οπως γίνεται εύκολα αντιληπτό το συγκεκριμένο ποσό είναι έξτρα από τα χρήματα που θα δαπανηθούν για τις «καθαρές» απολαβές των τουλάχιστον 23 επαγγελματιών παικτών που διατηρεί κάθε club, όπως και των μελών που απαρτίζουν το προπονητικό επιτελείο της πρώτης του ομάδας.
Οπου στο κομμάτι των απολαβών αξίζει να θυμόμαστε πως δεν είναι μόνο όσα… λέει το συμβόλαιο ως «φιξ». Σχεδόν σε όλους πλέον υπάρχουν bonus συμμετοχών, γκολ, επίτευξης στόχων, όπως και δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια, ενοίκια κ.ο.κ. Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, συγκεντρώνεται ένα ιδιαίτερα σεβαστό ποσό, που πάντως λογίζεται ως αγωνιστικό μπάτζετ.
Σίγουρα υπάρχουν στο παρελθόν – αλλά και το παρόν – περιπτώσεις συλλόγων που δεν κατέβαλαν στις δημόσιες υπηρεσίες τις εισφορές που υποχρεούνταν και έπρεπε βάσει νόμου να το πράξουν, που δεν δημιούργησαν τμήματα υποδομής, που άφησαν απλήρωτους υπαλλήλους, ξενοδοχεία και προπονητικά κέντρα, κάτι που τους επέτρεψε να «φουσκώσουν» έστω και εφήμερα τα μπάτζετ που δαπανήθηκαν στο αμιγώς ποδοσφαιρικό τμήμα, μέχρι τη στιγμή που και εκεί… έπεσε κανόνι.
Ομως ας αναλογιστούμε πως όταν πάνω από τα μισά – ή έστω το 50% – των εξασφαλισμένων εσόδων κάποιας ομάδας πάει σε τομείς που δεν «φαίνονται» αλλά είναι άκρως απαραίτητοι, γίνεται εύκολα αντιληπτό το «βάρος» που σηκώνουν όποιοι ιδιοκτήτες δεν αφήνουν μισό ευρώ υπόλοιπο ή κάποια αντίστοιχη οφειλή.
Πηγή: gazzetta.gr
