Απέναντι στον Απόλλωνα ο Παναιτωλικός όχι μόνον δεν κατόρθωσε να βρει το πολύτιμο τρίποντο που αποζητούσε για να κλείσει καλά τη σεζόν μα βρέθηκε απέναντι σε μία κατάσταση η οποία προκαλεί μεγάλη απογοήτευση και εντείνει την εσωστρέφεια.
Η διαιτησία
Το παιχνίδι του Σαββάτου είχε όλα τα φόντα να εξελιχθεί όπως εξελίχθηκε από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ο ορισμός του Τζοβάρα. Τονίσαμε πριν τη σέντρα το προφανές: Τον Τζοβάρα και τα μάτια μας. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, ο «κύριος» την έκανε τη δουλειά του.
Επειδή δεν μου αρέσει να μακρυγορώ με τα της διαιτησίας, διότι απλούστατα ανέκαθεν η ποδοσφαιρική μου λογική ήταν το «αν είσαι αυτός που πρέπει δεν θα μπορούν να σε ακουμπήσουν», θα αρκεστώ να τονίσω το εξής: Εξ αρχής ο ρέφερι έδειξε τις προθέσεις του.
Το ακυρωθέν γκολ ήταν απλώς το επιστέγασμα της αποστολής. Πολλώ δε μάλλον όταν αντιλαμβάνεται κανείς εκ των υστέρων ότι η ΚΕΔ καρατόμησε τόσο τον Τζοβάρα όσο και τον Τζιώτζιο για αποτυχία εφαρμογής βασικών κανόνων του παιχνιδιού, αναγνωρίζοντας ωστόσο ως ορθή την ακύρωση του τέρματος! Παραλογισμός. Αδικήθηκε ο Απόλλωνας σα να λέμε.
Εν ολίγοις, δεν έγινε καν κουβέντα για τον αν το VAR είχε δικαιοδοσία να επέμβει στη φάση (δεν ελέγχθηκε η ορθότητα του τέρματος με περίπτωση πέναλτι αρχικώς), δεν έγινε καν αναφορά στο ότι διαιτητής και επόπτης καταλόγισαν με τη σειρά οφσάιντ, γκολ, πέναλτι και τελικώς πάλι οφσάιντ.
Και στο κάτω κάτω; Ο Τζοβάρας φταίει που δεν εφαρμόζεται σωστά η εκτέλεση. Μπροστά στα μάτια του γίνεται, οι παίκτες βιάζονται, λογικό είναι να γίνονται τέτοια «στραβά» (αν και βέβαια κακώς ορισμένοι κατηγόρησαν τον Κνετ που δίνει την μπάλα για την εκτέλεση).
Η ανακοίνωση για τα αίσχη Τζοβάρα – Τζιώτζιου
Για να φτάσουμε στην απόφαση της ΚΕΔ που προαναφέρθηκε μεσολάβησε ανακοίνωση του Παναιτωλικού, στην οποία και ζητούνταν απόδοση ευθυνών για τα όσα κωμικοτραγικά.
Εντύπωση προκαλεί, σαφώς, το γεγονός ότι ο Κλάτενμπεργκ ανταποκρίθηκε άμεσα αναγνωρίζοντας δίκαιο στον Παναιτωλικό, αν και με ολότελα διαφορετικό σκεπτικό. Ωραία, έλαβε δραστικά μέτρα, άφησε Τζοβάρα και Τζιώτζιο εκτός ορισμών; Τους βαθμούς που χάσαμε πού θα τους βρούμε;
Ο Παράσχος, οι «παπαγάλοι» της Αθήνας και η δεύτερη ανακοίνωση
Παρακολουθώ τον Παναιτωλικό από το 2002. Τέτοια ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον της ομάδας ομολογώ ότι αποτελεί πρωτόγνωρη κατάσταση.
Ο «κύριος» Παράσχος, τη στιγμή που ο ίδιος και οι συνεργάτες του καθύβριζαν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, αποκάλεσε δημοσιογράφους και ανθρώπους του Παναιτωλικού καραγκιόζηδες. Κανείς δεν τον έβρισε, κανείς δεν κινήθηκε απειλητικά σε βάρος του.
Έσπευσαν βέβαια και από πάνω ορισμένοι καλοθελητές παπαγάλοι εξ Αθηνών ορμώμενοι να τονίσουν το πώς ο Παναιτωλικός, μια ομάδα με ήθος επιτρέπει τέτοιες καταστάσεις, επιθυμώντας να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Άνθρωποι που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στο γήπεδο του Αγρινίου, άνθρωποι που εξυπηρετούν συμφέροντα με τα γραφόμενά τους.
Αναφορά για το ρεσιτάλ των ανθρώπων του Απόλλωνα; Ουδεμία. Ούτε φυσικά και για όσα «έσουρε» ο κ. Παράσχος στους ανθρώπους και στον πρόεδρο του Παναιτωλικού. Ούτε βέβαια θα γινόταν και κάποια αναφορά στον περίγελω του Αλέξη Κούγια (ο οποίος βέβαια έχει το ατού της αυτοπροβολής μέσω των ανακοινώσεών του) αν δεν το αναδείκνυαν τα τοπικά μέσα. Αλλά, αυτοί είναι.
Με δεύτερη ανακοίνωσή του ο Παναιτωλικός ξεκαθάρισε τα πράγματα. Καιρός φυσικά να αντιληφθούμε άπαντες ότι το ζήτημα είναι να έχει η ομάδα απόλυτα συσπειρωμένο το Αγρίνιο απέναντι σε όλους τους εκτός Αγρινίου παράγοντες που θέλουν να βλάψουν τον Τίτορμο. Το αν σποραδικά είναι «καλοί» μαζί μας δεν γίνεται επειδή πραγματικά το θέλουν.
Αμφότερες οι ανακοινώσεις πάντως ήταν σε σωστό μήκος κύματος. Ο δε Κούγιας δεν απάντησε ποτέ διότι το ίδιο το πειθαρχικό τον «έκαψε» ενώ ο «Άγιος Παράσχος» κλήθηκε σε απολογία. Λαϊκιστί; Την έχει κάνει και αυτός την στραβή του.
Το κοουτσάρισμα του Δέλλα
Περνώντας στα αμιγώς ποδοσφαιρικά, επιτέλους, δεν γίνεται να μη σταθεί κανείς στις επιλογές του Τραϊανού Δέλλα στο παιχνίδι. Ορισμένες απότοκα της έλλειψης ποιότητας και επιλογών στο ρόστερ, ορισμένες πραγματικά αναιτιολόγητες.
Ουδείς μπορεί να καταλάβει τον λόγο για τον οποίο ξεκίνησε ο Ντουάρτε αντί του Μεντόσα. Ο Αϊμέν Ταχάρ απέδειξε ότι ο Παναιτωλικός θα έπαιζε εξ’ αρχής με 11 παίκτες αν επιλεγόταν αντί του κάκιστου Μάζουρεκ (με τον Ντίαζ να παίζει πίσω από τον Βέργο).
Ο «Κολοσσός» δεν ήταν σε καλή μέρα και το πρώτο ημίχρονο πήγε στράφι. Το παραδέχτηκε και ο ίδιος άλλωστε, όπως και όλοι στον Παναιτωλικό ότι η εικόνα της ομάδας στο πρώτο μέρος ήταν απαράδεκτη.
Από τις θερινές μεταγραφές σε αυτές που έχουν «βγει» μπορεί να κατατάξει κανείς με σιγουριά τον Καρασαλίδη, άντε και τον Μελίσσα του ενός αγώνα υπό το πρίσμα ότι η ομάδα διαθέτει δύο τερματοφύλακες ισάξιους.
Ο Βέργος και ο Μεντόσα παλεύουν. Όσο μπορούν, παλεύουν, δίχως να ξεχωρίζουν. Από εκεί και πέρα όμως; Ματσόλα και Αρσούρα δεν είδαμε. Όπως σημειωτέον δεν έχουμε δει και κανέναν Μοσκέρα και κανέναν Βαλόγιες (ναι, αποκτήθηκαν και αυτοί). Βάντερσον, Γιάκολις, Μεντίνα, Περέιρα, Αζάντι και Μάζουρεκ από μέτριοι στην καλύτερη των περιπτώσεων μέχρι κάκιστοι.
Τονίζαμε το καλοκαίρι την ανάγκη ελληνοποίησης της ομάδας ή επιλογής παικτών σε άμεση συνάρτηση με το πρωτάθλημα. Ο Βάντερσον ήρθε ως λύση ανάγκης, οι προσδοκίες λόγω της πείρας του ήταν μεγαλύτερες και μέχρι στιγμής απογοήτευει. Ο Μάζουρεκ «σκιά» του εαυτού του. Οι υπόλοιπες επιλογές ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που τονίζεται παραπάνω.
Κοιτώντας κανείς το ρόστερ που παρέταξε ο Απόλλωνας και το ρόστερ που παρέταξε ο Παναιτωλικός παίρνει τις απαντήσεις του. Να υπογραμμιστεί ότι οι Ντάουντα και Μουνιέ έφυγαν από το Αγρίνιο, παίκτες όπως οι Τσιλούλης, Λισγάρας, Μαρκ Φερνάντεθ κυκλοφορούσαν ελεύθεροι και ας σταματήσουμε εκεί.
Το τι μέλλει γενέσθαι
Τα ίδια με πέρυσι. Πάθαμε, δεν μάθαμε. Δεν γίνεται όμως κάθε χρόνο η ίδια λούπα, κάπου λίγο κράτει. Κάπου θα πρέπει να σταματήσει αυτή η ιστορία και να χτιστεί κάτι στέρεο.
Ενδεκαδάτες μεταγραφές για να σωθεί η παρτίδα. Σίγουρα η ομάδα δεν είναι στην απελπιστική κατάσταση που ήταν πέρυσι ως προς την ποιότητα του ρόστερ ωστόσο αν στον Παναιτωλικό δεν γίνει αντιληπτό ότι χρειάζονται παίκτες με ποιότητα, «κολώνες», να έρθουν και να «δέσουν» στην ομάδα, προκοπή δεν πρόκειται να γίνει.
Απαιτείται φυσικά και ξεσκαρτάρισμα. Ο Άλβαρεζ, που αποκλείστηκε και από την αποστολή με την Ελαφρά Ταξιαρχία αλλά και ορισμένοι ακόμη που ούτε κατά διάνοια «βγήκαν» θα αποδεσμευτούν. Φαίνεται ότι ενίσχυση θα υπάρξει στο «10», στα στόπερ, στα αριστερά της άμυνας και σε μία τουλάχιστον ακόμη θέση, αν και τα δείγματα δείχνουν ότι ο αριθμός τέσσερα ίσως να μην αρκεί.
Σε κάθε περίπτωση το 2020 για τον Παναιτωλικό τελειώνει ως κακή συνέχεια του κάκιστου δεύτερου μισού του 2019. Ας ελπίσουμε ότι το 2021, που ξεκινά με πολλές δυσκολίες και αγώνες, θα σηματοδοτήσει ριζικές αλλαγές στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας, στην οποία δεν αξίζει να βρίσκεται στον «πάτο» της βαθμολογίας.
