Ο Παναιτωλικός είναι η ομάδα μας. Στα καλά της και στα κακά της, όσα έχουμε ζήσει παραμένουν στη μνήμη μας ανεξίτηλα χαραγμένα.
Όσο και να το κάνουμε, οι νίκες συνθέτουν στιγμές με τη δική τους σημασία και ομορφιά. Ξεχωριστές αναμνήσεις…
Οι μεγάλες νίκες ισούνται με μεγάλες χαρές. Επειδή ο κορωνοϊός μας έχει ρίξει σε…. συγγραφικό οίστρο, είπαμε να ξεκινήσουμε μία νέα στήλη, αναφερόμενοι στα πλαίσιά της σε αγώνες αγαπημένους, σε νίκες σπουδαίες που μας έκαναν να… αναφωνήσουμε «τι ζήσαμε Θεέ μου!».
Την αρχή κάνει ο Κωνσταντίνος Ρίγκος, αναφερόμενος στον δικό του αγαπημένο αγώνα: Το ιστορικό διπλό στην Τούμπα, το 2015 επί του ΠΑΟΚ.
Η σεζόν 2014-2015 βρίσκει τον Παναιτωλικό για δεύτερη σερί σεζόν στην Σούπερ Λίγκα υπό τις οδηγίες του Μάκη Χάβου και εμένα φοιτητή στα Γιάννενα.
Στις 31 Ιανουαρίου του 2015, με την «αρμάδα» του κόουτς Χάβου να κάνει αδιανόητη πορεία, όλοι μας λίγο πολύ κουβεντιάζαμε για το παιχνίδι της Τούμπας.
Οι οικονομίες έγιναν, το ταξίδι κανονίστηκε και η αναχώρηση για τη Θεσσαλονίκη ήταν γεγονός. Οι καιρικές συνθήκες ήταν άθλιες, ωστόσο οι φίλοι του Παναιτωλικού έδωσαν το παρόν στην Τούμπα.
Από Αγρίνιο, από Αθήνα, φοιτητές και μόνιμοι κάτοικοι στη Θεσσαλονίκη, άνθρωποι κάθε ηλικίας, οργανωμένοι και μη, συγκεντρωθήκαμε στη γωνιά της Θύρας 8 του γηπέδου του ΠΑΟΚ για να βιώσουμε στο «πετσί» μας δύο… μοναδικές εμπειρίες.
Η μία, ήταν φυσικά το ανεπανάληπτο τελικό αποτέλεσμα. Η άλλη το πόσο ακριβά είναι τα κυλικεία στα γήπεδα των «μεγάλων».
Δεν υπήρξε μία στιγμή που να με ένοιαξε το γεγονός ότι ήμουν μούσκεμα από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Δεν υπήρξε μία στιγμή που να αμφέβαλλα μέσα μου για το τελικό αποτέλεσμα. Το πιστεύαμε.
Το προβάδισμα με το πέναλτι του «άκαπνου» μέχρι τότε Αντρέ Άλβες ήρθε νωρίς, μόλις στο 7′. Ο Παναιτωλικός στο μεγαλύτερο μέρους του αγώνα ήταν καλύτερος. Κλασσικές ευκαιρίες, όμορφο και συγκροτημένο ποδόσφαιρο, μία ομάδα με χαρακτήρα και συνοχή.
Γοδόι και Φωτάκης «μασούσαν σίδερα». Ο Μαρτίνες μαέστρος. Κούσας και Ετζεγκέλε πίσω στα στόπερ σα θεριζοαλωνιστικές μηχανές να καθαρίζουν τα πάντα. Ήταν ένα έπος. Η ισοφάριση για τον ΠΑΟΚ προσωρινή. Η νίκη, έτσι όπως ήρθε «κερασάκι στην… Τούμπα».
Ο Ιτάνζ στο 93′ «γεμίζει», μπας και οι γηπεδούχοι βγουν σε μία τελευταία επίθεση αλλά το γέμισμά του δεν είναι καλό. Στη σέντρα του γηπέδου ο Γοδόι χτυπάει τη μπάλα απαλά και «βγάζει» μία μαγική ασίστ στην «πλάτη» της άμυνας του ΠΑΟΚ. Ο Άλβες περνάει τον κίπερ των γηπεδούχων, την «πετάει» στο πλεκτό και εγώ ακόμη και σήμερα προσπαθώ να θυμηθώ πόσα σκαλιά κατέβηκα κουτρουβαλώντας.
Λίγες φορές στη ζωή μου θυμάμαι να έχω νιώσει τέτοια ευχαρίστηση. Και πολλοί θα μου πείτε «μα καλά το ματς της Νέας Σμύρνης ήταν ανεπανάληπτο» αλλά επιτρέψτε μου να διαφωνήσω.
Εδώ είναι η ικανοποίηση των χιλιομέτρων, της μεγάλης νίκης έναντι της αντιμετώπισης και της φιλοξενίας που τύχαμε από το προσωπικό ασφαλείας του γηπέδου (δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα ευρώ σε κέρματα μου… «ψείρισαν» κατά την είσοδό μου), η πνευμονία που κόντεψα να πάθω κατά την επιστροφή μου στα Γιάννενα γιατί περπάτησα χιλιόμετρα ολόκληρα μέχρι το σπίτι μου σε καταρρακτώδη βροχή.
Είναι όλα αυτά που τα θυμάσαι και λες «τι ζήσαμε Θεέ μου» που λέει και ο τίτλος της στήλης. Είναι το πρωτοσέλιδο της SportDay την επόμενη μέρα που έπαιξε σε όλη τη χώρα.
Ο αγώνας υπάρχει ολόκληρος στο YouTube και μπορείτε να τον απολαύσετε παρακάτω.
ΠΑΟΚ (Άγγελος Αναστασιάδης): Ιτάνζ, Ρατς, Κατσικάς (87′ Κίτσιου), Βίτορ, Σκόνδρας, Μαντούρο, Τζανδάρης (46′ Μακ), Νομπόα, Περέιρα, Σαλπιγγίδης, Αθανασιάδης
Παναιτωλικός (Μάκης Χάβος): Στεφανάκος, Κέβιν, Ετζεγκέλε, Κούσας, Μπεχαράνο, Γοδόι, Φωτάκης 81′ Μαλεζάς), Μαρτίνεζ, Βιγιαφάνες (71′ Ρουσκουσέδα), Κάπελ (59′ Λάζαρ), Άλβες
