Το momentum της Δευτέρας να μην πάει στράφι

Ο Παναιτωλικός το βράδυ της Δευτέρας βρίσκεται να έχει «χτίσει» από το… πουθενά ένα momentum «κόντρα στο ρεύμα», το οποίο δεν πρέπει να πάει στράφι.

Καταστροφικός ο Οκτώβριος για τον Παναιτωλικό. Απανωτές ήττες, χίλια δύο προβλήματα σοβαρών τραυματισμών, γκρίνια, μουρμούρα, ήρθε και ο covid και «έδεσε». Κι όμως, μέσα σε αυτή την ώρα της μεγάλης ανάγκης ο οργανισμός και ο κόσμος του Παναιτωλικού αναδύονται στην επιφάνεια κερδισμένοι.

Για πρώτη φορά μετά την πρώτη πεντάδα αγώνων στο πρωτάθλημα, που παρά το γεγονός ότι υπήρξαν θετικά αποτελέσματα δεν ήταν έτσι το κλίμα, διαπιστώνει κανείς στα σχόλια και στις συζητήσεις των φίλων του Παναιτωλικού εντός κι εκτός social media μία τάση ομόνοιας.

Μία τάση του στυλ «πάμε να το πάρουμε εμείς την Κυριακή». Κι έτσι πρέπει.

Μην έχουμε αυταπάτες, το παιχνίδι με τον Απόλλωνα είναι αντικειμενικά πάρα πολύ δύσκολο. Οι απουσίες του Παναιτωλικού το κάνουν τέτοιο. Οπότε, είναι ευχής έργον που υπάρχει η κοινή, σε όλες τις πλευρές, αντίληψη ότι το παιχνίδι πρέπει να το πάρει ο κόσμος. Το «άνοιγμα» από μεριάς ΠΑΕ τριπλό. Προσκλήσεις με κουίζ και αξιοποίηση των social media, σχολεία και ακαδημίες και «κερασάκι» οι χαμηλές τιμές σε όλες τις θύρες. Το έκανε το χρέος της και μπράβο της.

Λίγη ώρα μετά ήρθαν οι οργανωμένοι να ανακοινώσουν το comeback τους. Επίσης μην έχουμε αυταπάτες ούτε εδώ, δεν γυρνούν στο γήπεδο σε κλίμα συνεννόησης με την διοίκηση, ούτε όσα συνέβησαν μεταξύ των δύο πλευρών λύθηκαν ή έμειναν στο παρελθόν. Γυρνούν στην στιγμή που η ομάδα χρειάζεται τον παλμό της έδρας της. Πάντως και αυτοί το κάνουν το χρέος τους και μπράβο τους.

Το ζητούμενο όμως, είναι το momentum που έχτισαν οι κινήσεις αυτές, τυχαία ή μεθοδικά, συνεννοημένα ή ασυνεννόητα, όπως θέλετε πείτε το, να μην πάει στράφι. Το πώς θα γίνει αυτό είναι απλό. Έντεκα καμικάζι στο γήπεδο. Είτε είναι στην ενδεκάδα ο Μπαρμπόσα είτε είναι ο Μπακαδήμας. Είτε είναι ο Χρήστος Μπελεβώνης είτε μπορούσε να ήταν ο «λαβωμένος» αρχηγός Ντίαζ. Έντεκα καμικάζι για τη φανέλα, την πόλη και τον κόσμο. Να κάνουν κι αυτοί το χρέος τους, να νικήσουν, για να πάρουν το μπράβο τους.

Και μένεις εσύ. Εσύ που δεν πας γήπεδο γιατί «έλα μωρέ τώρα, βολοδέρνει ο Παναιτωλικός», εσύ που πιάνεις θέση στην καφετέρια και λες «κοίτα πως κατάντησε το γήπεδο, εκκλησία», εσύ που «σπάστηκες», που ξενέρωσες, που έκοψες από την Προυσιωτίσσης για τους λόγους σου.

Εσύ; Θα το κάνεις το χρέος σου ή θα παραμείνεις «Παναιτωλικάρας»;