Οι πρωτόγνωρες καταστάσεις που βιώνουμε έχουν διαμορφώσει συνθήκες δύσκολες τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στο ποδόσφαιρο. Και δη περισσότερο στα τοπικά και ερασιτεχνικά πρωταθλήματα.
Βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε όλοι τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η πρώτη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, η Σούπερ Λίγκα, στο να συνεχίσει την αγωνιστική δράση, πώς θα ήταν δυνατό να συνεχιστούν τα τοπικά πρωταθλήματα, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς.
Κάπως έτσι, φτάσαμε στο σημείο η ΕΠΟ και με τη «βούλα» να διακόψει τα πρωταθλήματα και να προχωρήσει σε αυτόματη ανάδειξη των πρωταθλητών, με βάση τις ισχύουσες βαθμολογικές συνθήκες.
Ουσιαστικά, ελέω του γεγονότος ότι ουδείς μπορούσε να εγγυηθεί την ομαλή συνέχεια των τοπικών πρωταθλημάτων, η ΕΠΟ «ένιψε τας χείρας της» αναδεικνύοντας πρωταθλήτριες για όλες τις Ενώσεις τις ομάδες που προηγούνταν στον βαθμολογικό πίνακα. Οι ομάδες αυτές εξασφαλίζουν την άνοδό τους στη Γ’ Εθνική.
Αν και πρόκειται για μία απόφαση λίγο –πολύ αναμενόμενη, έχουν δημιουργηθεί εύλογα ζητήματα και αδικίες για τις οποίες απαιτούνται λύσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Παναγρινιακού. Όταν το πρωτάθλημα της Α’ ΕΠΣΝΑ ανεστάλη, στις 14 Μαρτίου, βρισκόταν στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα, έχοντας χάσει εκτός έδρας από τον Απόλλωνα Δοκιμίου.
Ο Αμβρακικός Λουτρού τον προσπέρασε στη βαθμολογία, παίρνοντας τρεις πόντους άνευ αγώνα έναντι του ΑΟ Χάλκειας και κάπως έτσι, η ομάδα που για μήνες οδηγούσε την “κούρσα” του τίτλου, διαθέτοντας την καλύτερη άμυνα και επίθεση του πρωταθλήματος βάσει στατιστικής, μένει στο τίποτα.
Προς Θεού, οι πορείες και των δύο ομάδων, Αμβρακικού και Παναγρινιακού, κρίνονται εξαιρετικές και οποιαδήποτε κι αν έπαιρνε υπό κανονικές συνθήκες την 1η θέση θα το άξιζε και με το παραπάνω. Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση έχει δημιουργηθεί ένα τετελεσμένο που παρατηρείται και σε άλλες ΕΠΣ, όπως π.χ σε αυτή του Πειραιά.
Είναι κρίμα όλη αυτή η προσπάθεια που κατέβαλαν πολλές ομάδες ανά τη χώρα να πάει χαμένη. Ομάδες που πάλεψαν εντός γηπέδου και «μάτωσαν» οικονομικά. Για το λόγο αυτό επιβάλλεται να βρεθεί μια δίκαιη λύση με τις «φωνές» που ζητούν από την ΕΠΟ να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση εσχάτως να αυξάνονται.
Ίσως έτσι να κατορθώσει να βρει τον τρόπο να αποδώσει δικαιοσύνη γι’ αυτές τις περιπτώσεις των ομάδων που ουσιαστικά αποτελούν παράπλευρα… «θύματα» της πανδημίας.
Σε κάθε περίπτωση θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να λάβουν ξεκάθαρη θέση για το ζήτημα τόσο οι διοικήσεις των ΕΠΣ όσο και σύλλογοι που εκπροσωπούν την επαρχία και έχουν κατά κάποιο τρόπο «υπό τη σκέπη» τους τα ερασιτεχνικά σωματεία, όπως εν προκειμένω ο Παναιτωλικός.
