Ο μεγαλύτερος σύλλογος της Δυτικής Ελλάδας βαδίζει περήφανα στην πλήρωση ενός αιώνα ιστορίας και το TitormosNet αφιερώνει μερικές αράδες σε αυτόν…
Εν Αγρινίω και εν τω Γυμνασίω Αγρινίου, σήμερον την 9ην του μηνός Μαρτίου του 1926 έτους, ημέραν της εβδομάδος Τρίτην και ώραν 5 μ.μ. συνελθόντες οι κάτωθι υπογεγραμμένοι: Αποφασίζομεν παμψηφεί.
1. Ιδρύομεν Σωματείον κατά τους Νόμους 281 και 2151 περί Σωματείων υπό την επωνυμία Γυμναστικός Σύλλογος «Παναιτωλικός»
2. Ψηφίζομεν κατ’ άρθρον και έν τω συνόλω του το εξ’ άρθρων τεσσαράκοντα δύο (42) ανωτέρω καταστατικό αυτού.
Εκλέγομεν δια την διοίκησιν αυτού, προσωρνή τριμελή επιτροπήν εκ των
α) Ευθυμίου Χαβέλλα ως προέδρου
β) Γεωργίου Χαντζοπούλου ως Ταμίου καί
γ) Εμμανουήλ Θεοδωροπούλου ως Γραμματέως, είς ην ανατίθεμεν
α) Την μέριμναν περί της εγκρίσεως υπό του Πρωτοδικείου Μεσολογγίου του καταστατικού του Συλλόγου.
β) Την μετά την έγκρισιν του καταστατικού υπό του δικαστηρίου εγγραφήν τακτικών μελών του Συλλόγου και πρόσκλησιν Γενικής Συνελεύσεως εντός μηνός δι’ αρχαιρεσίας δια το έτος 1926.
Εφ’ ώ συνετάχθη το παρόν και βεβαιωθέν υπογράφεται.
Οι ιδρυταί:
Ευθύμιος Χαβέλλας, Γεώργιος Χατζόπουλος, Εμμανουήλ Θεοδωρόπουλος, Αθανάσιος Παπασωτηρόπουλος, Νικόλαος Σαραντόπουλος, Διονύσιος Έξαρχος, Ιωάννης Σελιμάς, Ανδρέας Παναγόπουλος, Γεώργιος Στύλιος, Χρήστος Σ. Γιάγκας, Λάμπρος Μπούστος, Νικόλαος Τσιτσιμελής, Χρήστος Παπαγιάννης, Γεώργιος Πάτσης, Παναγιώτης Τσιχριντζής, Γεώργιος Αλεξανδρόπουλος.
Και κάπως έτσι, ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΦΙΛΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ πήρε «σάρκα και οστά». Από το Αγρίνιο, για το Αγρίνιο. Και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ και το Αγρίνιο μεγάλωσαν, γιγαντώθηκαν μαζί, ομάδα και πόλη. Από τα χωράφια, μέχρι τα «σαλόνια».
ΕΛΙΑ- ΚΑΠΝΟΣ – ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ στα 94 χρόνια του ποτέ δεν πήρε τίποτα εύκολα, κανένας δρόμος δεν ήταν «στρωμένος με ροδοπέταλα».
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ δεν είναι τα τρόπαια. Είναι ο παππούς μου και ο παππούς σου που πρόκοψαν στη ζωή τους από τις σχολές του συλλόγου.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι αυτοί που δε γύρισαν από το μέτωπο του ’40, οι εκτελεσθέντες της κατοχής, τα γράμματα του Πάνου Αλεξά πριν του δέσουν τα μάτια μπρος στον τοίχο ένα ξημέρωμα του Ιανουαρίου του 1949.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι η ατελείωτη προσμονή της Κυριακής, να ανηφορίσεις την Παπαστράτου για να κάτσεις στα τσιμέντα και στα χώματα.
Να δεις τα παιδιά της πόλης μας να «ματώνουν» για το κίτρινο και μπλε, για τον Τίτορμο στο στήθος.
Τον Γάλλο, τον Μακρή, τον Τάκο, τον Αποστολάκη, τον Τσάμη, τον Μανδέλλο, τον Μήτσου, τον Βασιλείου, τον Νταλακούρα, τον Μπελεβώνη, τον Κωνσταντόπουλο, τον Μπεκατώρο και τόσους ακόμα, που δεν φτάνει να γράφουμε…
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι οι βουτιές στο συντριβάνι στην άνοδο του ’74.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι το μένος του Αγρινίου που βίωσε ο Ράμμος.
O ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι το στριμωξίδι και τα ευκάλυπτα. Το ξερό, τα κάγκελα, η αγωνία για το αν θα καταφέρουμε να μπούμε στο γήπεδο.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι τα χρόνια πίκρας και καημού, τα χρόνια που πάντα πίστευες ότι αυτή η ομάδα άξιζε περισσότερα από αυτά που είχε πετύχει.
Το Αγρίνιο στις φλόγες. Είμαστε στην ‘Α Εθνική…
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι οι δεκαετίες και τα αμέτρητα χρόνια του εγκλωβισμού στις χαμηλές κατηγορίες. Τα μεσημέρια στο «ξερό» για να δεις ομάδες που πλέον δεν υπάρχουν καν. Τα ταξίδια για να είσαι στο πλευρό του Τίτορμου.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι η Προυσιωτίσσης, είναι η «καρδιά» της πόλης, η ταχυπαλμία που σε πιάνει κάθε φορά που περνάς έξω από το «κλουβί».
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι η προδοσία του ’97.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι τα χρόνια της απαξίωσης που ακολούθησαν, οι αγώνες για να κρατηθεί η ομάδα όρθια.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι αυτό που θαύμασε όλη η Ελλάδα από το 2005 και μετά.
Είναι οι εκδρομές στα χωριά, η στεναχώρια, η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ.
ΟΙ ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΑΟΥ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΑΝΑΥΔΗ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι ο αγώνας απέναντι στη βρωμιά και τη διαφθορά. Οι σφαίρες και τα κομμένα δοκάρια στην Ηλιούπολη.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι τα δάκρυα χαράς μετά τον Διαγόρα, τα ξενύχτια, τα βεγγαλικά, οι σούβλες και το απέραντο πανηγύρι για την άνοδο που ήρθε παραμονές του Αγίου Χριστοφόρου, στη γιορτή της πόλης, το ’11.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι η πίκρα της επόμενης χρονιάς και το θαύμα της μεθεπόμενης. Το διπλό στο Βόλο. Τα νέα πανηγύρια.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΣ ομάδα, η ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ.
Αυτή που «πάτησε» τον Παναθηναϊκό, την Α.Ε.Κ, που έκανε διπλό στο Βικελίδης και στην Τούμπα…
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι η ζωή μας.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι το Αγρίνιο, είναι το καμάρι όλων μας.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι το χθες, το σήμερα, το αύριο.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ είναι μία ολόκληρη πόλη, ένας ολόκληρος νομός. Εδώ και σε κάθε γωνιά που υπάρχει Αγρινιώτης…
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΕ ΜΟΥ!
